Θα πηγαίνω τοίχο τοίχο και για σύνθημα θα βήχω...
Με το που κάθισα, παρέα με την «απαισιοδοξία» μου, να γράψω ακόμα ένα Εν Λευκώ, ειδήσεις από τις Βρυξέλες και την Αθήνα μ’ έκαναν να ανακτήσω τη χαμένη αισιοδοξία. Ξεκινάω με Μπρουσέλς, όπου νέος Πρόεδρος της ΕΕ επιλέχθηκε ο Βέλγος πρωθυπουργός, βαν Ρομπέ, Νέα Υπουργός Εξωτερικών η βαρονέσα Κάθριν ¶στον και νέα Επίτροπος Περιβάλλοντος (στη θέση του κ. Δήμα) η Μαρία Δαμανάκη! Δεν ξέρω ποια από τις ειδήσεις μ’ έκανε περισσότερο ευτυχισμένο, αλλά υποθέτω πως είναι ο θανατηφόρος συνδυασμός της συντηρητικής Αγγλίδας βαρονέσας και της προοδευτικής Ελληνίδας πολιτικού. Είναι τόσο, μα τόσο πολιτικά ορθό και νεοταξικό, που είναι αδύνατο να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Συνεχίζω με Αθήνα, όπου, όπως άκουσα, οι ράμπο του υπουργείου Οικονομικών ήλεγξαν 151 «μεγαλογιατρούς» (το αντίθετο του «μικρογιατρός») του Κολωνακίου και, έκπληκτοι, ανακάλυψαν ότι «στην πλειονότητα δηλώνουν εισόδημα κάτω των 10.000 ευρώ». Όπως γνωρίζετε, έχω μανία με τις εκπλήξεις της Ψωροκώσταινας (τώρα Ψωρογιώργαινας). Τις παρακολουθώ με άρρωστη εμμονή, διότι κάθε τρεις και λίγο το κρατίδιο μένει «έκπληκτο», καθώς στο κεφάλι του πέφτουν ουράνια ή επίγεια σώματα (εισβολή στην Κύπρο, γκρίζες ζώνες, έλλειμμα 13,5%, Οτσαλάν, FYROM, θεομηνίες κτλ.). Η έφοδος, λένε τα κανάλια, είχε ως αποτέλεσμα να «πέσει σύρμα» και την επομένη να ξηλωθούν οι πινακίδες απ’ τις εισόδους των ιατρείων σε Κορυδαλλό, Αιγάλεω, Μπουρνάζι, Χαλάνδρι και Πανόραμα. Τώρα τα ραντεβού κλείνονται σύμφωνα με τους στίχους παλιού ρεμπέτικου που έλεγε «θα πηγαίνω τοίχο τοίχο και για σύνθημα θα βήχω». Από τις 20 Νοεμβρίου μεταμφιεσμένοι γιατροί προσποιούνται ότι εξετάζουν και ασθενείς ντυμένοι νοσοκόμες προσποιούνται ότι πληρώνουν, και όλοι είναι ευχαριστημένοι περιμένοντας τη βύθιση του σκάφους. Η ενέργεια έφερε στο νου παλαιότερες εφόδους, που εντάσσονται στο γενικό τίτλο «Μέγα Θαύμα, Ημέρες Τρεις», που σημαίνει ότι η αδράνεια της εφόρμησης εξασθενεί με το χρόνο και τις γνωριμίες με τα παιδιά. Εγώ, έχοντας πληρώσει από το 1972 μέχρι πέρυσι σε φόρους και ασφαλιστικές εισφορές πάνω από 23 εκατ. ευρώ, αισθάνομαι εντελώς μακάκας, διότι το κρατίδιο με τιμώρησε με 6,5 χρόνια φυλακή - μέχρι στιγμής.Τι είναι αυτά που λέω; Με το πέρασμα του χρόνου το μυαλό φυραίνει, και το δικό μου έχει ήδη φάει μία ήττα, διότι δε θέλει πολύ ο άνθρωπος για να του στρίψει (περισσότερα στο costas-cavathas.blogspot.com).
Εκτός από τις «δράσεις» ενάντια στη φοροδιαφυγή, η ανησυχία μου πρέπει να αναζητηθεί στις παρουσιάσεις των νέων μοντέλων. Ως γνήσιο τέκνο της Νεοελλάδας, δε μ’ αφήνουν να ησυχάσω, απόδειξη το γεγονός ότι οι πωλήσεις «γιωταχί» είναι ακόμη ψηλά μόνο στην Ελλάδα και στην Κίνα. Στις άλλες χώρες μειώνονται λόγω κρίσης.
Από τις 11 μέχρι τις 2, που πάω για φαγητό στη μαμά μου, και από τις 8 μέχρι τη 1 τα ξημερώματα στην καφετέρια, όπου η συζήτηση περιστρέφεται γύρω απ’ τη νέα «Μπέμπα» Σειρά 5, την και-γαμώ-τα-γιωταχί Μερσεντές «τρακόσα πενήντα» και τη νέα Καγιέν, που την κάνει κέφι η γυναίκα μου, που πάντα ήθελε μια Πόρσε και θέλει να τη σπάσει στην ακατοίκητη του Κουκλεντέ, που έχει Πόρσε πρώτης γενιάς...
Ύστερα από μισό αιώνα στο χώρο της τεχνικής δημοσιογραφίας και 20 και χρόνια στο εξωτερικό δελτίο, αισθάνομαι μια αστάθεια (στα πόδια), κι αυτό γιατί, παρά την πρόσκαιρη άνοδο, η αγορά δεν αισθάνεται καλά, επειδή η Νέα Διακυβέρνηση έβαλε τους Νεοέλληνες να πάρουν τζιπούρες και η αλλαγή της Αλλαγής τις φορολόγησε σκληρά για λόγους που περιγράφει ο Νίκος Κουνίτης στο «σαλόνι» των Ειδικών Διαδρομών. Πάντως, εγώ απέσυρα το Nissan Micra 1000, που είχε κάνει 350.000 χλμ., και περιμένω να εισπράξω 1.000 ευρώ. Δεν ψώνισα καινούργιο, διότι 1. οδηγώ τα αυτοκίνητα των δοκιμών, 2. κάνω πάνω από 18.000 χλμ. το χρόνο με τη μοτοσικλέτα, 3. η οικονομική μου κατάσταση δεν επιτρέπει σπατάλες. Η αστάθεια που σας είπα οφείλεται και στο γεγονός ότι, 40 χρόνια μετά την έκδοση των 4Τ, βρισκόμαστε μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα μέτρα πίσω από το σημείο που ξεκινήσαμε.
Τα κείμενα των πρώτων Εν Λευκώ ήταν γεμάτα... πάθος από την επιθυμία να δω να «γίνεται κάτι» στην Ελλάδα. Όχι αναγκαστικά βιομηχανία, αλλά κάποιες μονάδες που θα έφτιαχναν καθαριστήρες, βιδομπούλονα, σαλόνια, καθρέφτες, τασάκια. Έγινε το αντίθετο. Μια ολόκληρη σειρά εκλεγμένων, φυτεμένων (21η Απριλίου), made in France and USA «σοσιαλιστών», κλόουν της rive gauche και κλώνων της πάλαι ποτέ Αριστεράς έβαλε στόχο να τινάξει στον αέρα κάθε προσπάθεια, υπακούοντας στα συμφέροντα εμπόρων και εισαγωγέων.
Βλασφημία, βλασφημία, λέει ο Χορός. Πώς τολμάς να λες ότι ο Τάκης Νεκρόφιλος και ο Ηλίας Πτωμαΐδης εμπόδισαν την ανάπτυξη της βιομηχανίας;
Ορθό! Δεν την εμπόδισαν μόνο αυτοί, αλλά και τα αγλαΐσματα του τραπεζικού συστήματος, τα 20 κουστούμια που ζουν σαν βασιλιάδες και φροντίζουν ώστε το μπορντέλο να παραμένει οίκος ανοχής. Οι Δράκοι, οι Βαγιωνήδες, οι Καψάσκηδες και, γενικά, οι επιχειρηματίες που έβαλαν δύο τούβλα στο οικοδόμημα έφυγαν απ’ τη ζωή. Τώρα κουμάντο κάνουν οι τύποι για τους οποίους γράφω χρόνια και που περιγράφει δίπλα ο Φώτης ο Γεωργελές.
Πολλά τα «γιατί», πολλές οι απαντήσεις. Τα τελευταία 30 χρόνια, και για λόγους που έχω γράψει (μαζί με άλλους συνάδελφους) εκατοντάδες φορές, η κάποτε υπερήφανη και καλαίσθητη χώρα έπεσε θύμα μερικών εκατοντάδων κάφρων που περιφέρουν την ασημαντότητά τους στις ξαπλώστρες του Parasite, παρέα με τέταρτης κατηγορίας βίζιτες και καλλιτέχνιδες της κακιάς ώρας, που οι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι παραγωγοί θεάτρου και κινηματογράφου δε θα χρησιμοποιούσαν ούτε για blow job. Χάρηκα όταν διάβασα το άρθρο του στην Athens Voice της 04ης.11.2009.
Διχασμένη προσωπικότητα (σνιφ)
Γιατρέ μου, κάνε κάτι. Στο προηγούμενο τεύχος σου είπα πως βρίσκομαι στο Καθαρτήριο και, εκεί που καθόμουν κι έκλαιγα τη μοίρα μου, να μια BMW X1 Χdrive 28i. Καλέ, τι είναι τούτο, λέγω και έρρω. Μια Χ3 που «μπήκε» στο πλύσιμο ή παραλλαγή της Σειράς 1; «Οδηγήστε τη, να πείτε τη γνώμη σας» είπε η κ. Ξενάκη, και έφυγα απ’ το γραφείο ως άλλος Θωμάς Μαμουλιάκος. Δε χρειάστηκαν περισσότερα από 5 χλμ. για να καταλάβω ότι οι Βαυαροί μηχανικοί, εκτός από το ότι έκαναν -πάλι- το τεχνολογικό θαύμα τους, μου έριξαν δίπλα πειρασμό για να με αναγκάσουν να πάρω SUV και μεζονέτα στην Εκάλη. Αν εξαιρέσω τις ζάντες (που παραπέμπουν, όπως και στο VW GTi, σε γιωταχί προαγωγού) και τα φρένα, που κάτι είχαν, το αυτοκίνητο με έκανε να αισθάνομαι Νεοέλληνας για δύο ημέρες. Το συγκεκριμένο υβρίδιο (πλατφόρμα από τη Σειρά 3, άρωμα Χ1 και προσδοκίες μίνι SUV) επαναφέρει το ερώτημα που έχω θέσει πολλές φορές: είναι η εποχή κατάλληλη για τη σχεδίαση και την παραγωγή τέτοιων μοντέλων; Βαρύ και -σχετικά- σπάταλο (14,2 λίτρα/100 χλμ. με πόδι αγίου), αλλά εξαιρετικό από πλευράς οδικής συμπεριφοράς και με αισθητική που φωνάζει «είμαι εδώ», είναι ένα από τα αυτοκίνητα που με φέρνουν σε δύσκολη θέση, μιας και πιστεύω, ίσως λαθεμένα, πως είναι έξω απ’ τη σημερινή πραγματικότητα. Η δομική κρίση που μαστίζει τον πλανήτη οδηγεί εκατομμύρια ανθρώπους στην ανεργία και στην εξαθλίωση, χωρίς προοπτική «ανάκαμψης», και τα micro ή τα mega SUV μάλλον δεν έχουν θέση, αλλά, όπως θα έχετε διαπιστώσει, τα τελευταία χρόνια έχω γίνει «παράξενος», και θέλω αυτοκίνητα σαν τα VW Polo 1.2 TSi, Mazda 2 1.5, Audi A1, Toyota iQ 1.4, Fiat Panda diesel (κανονικό), Golf GTi και, γενικά, μικρά, γρήγορα, οικονομικά και λειτουργικά. Γι’ αυτό λέω πως όσοι περιμένουν ότι η κρίση θα ξεπεραστεί, και οι λαοί της πλάκας θα επιστρέψουν στις παραλίες, πλανώνται πλάνην οικτράν.
Η κρίση δε θα περάσει. Αντίθετα, θα γίνεται κάθε ημέρα χειρότερη, και θα φτάσει στο σημείο που θα σου κόβουν το χέρι στο δρόμο για να σου πάρουν το ρολόι - και θυμηθείτε αυτές τις λέξεις. Η «γνώση» του μέλλοντος οδηγεί στο διχασμό της προσωπικότητας του Ανθρώπου που Γράφει γι’ Αυτοκίνητα. Κανένα απ’ τα Giannetos της Jurassic, τα Πρινς Όλιβερ της Αλλαγής και του Εκσυγχρονισμού, τα Αρμάνι της επανίδρυσης και τα Πόλο Ραλφ Λόρεν και Prada των ελληνικών και αμερικανικών «κολλεγίων» δε φαίνεται να καταλαβαίνει ότι η προσφορά τους στη χώρα είναι να της φάνε τις σάρκες και τώρα να γλείφουν τα κόκαλα.
Αυτό είναι το ζουμί μιας υπόθεσης που διαχειρίστηκαν Πινόκιο που, εκτός απ’ τις άλλες τους «επιτυχίες», έφεραν μια 7χρονη δικτατορία, τρεις, τέσσερις εθνικούς εξευτελισμούς και, τώρα, ετοιμάζουν το Κολλέγιο των Δυτικών Βαλκανίων, όπου θα «σπουδάζουν» αγαπημένα όλα τα προτεκτοράτα της περιοχής. Headmaster του νέου Κολλεγίου θα είναι ένας χριστιανός Τούρκος υπήκοος και, αν δε συλλαμβάνετε το υπονοούμενο, προσευχηθείτε στην Παναγία.
Τι κάνει μια διχασμένη και εγκαταλειμμένη απ’ όλους, εκτός απ’ τους αναγνώστες, προσωπικότητα; Αμαρτάνει! Πώς; Με τα ανεμοπτεράκια, τα αεροπλανάκια, όπως τα αποκαλεί και προοδευτικός μαλάκας στο blog μου, και τα ελικοπτεράκια. Όλα μέσα που ξεδίνουν οι χορτασμένοι, αλλά με μια βασική διαφορά: οι πιλότοι είναι άτομα αγνά, αφοσιωμένα και, σαφώς, πυροβολημένα. Επειδή δεν είναι πολλοί, μαζεύονται και -πάντα- κάτι νομίζουν ότι κάνουν, όπως εγώ, για παράδειγμα, που ένα απ’ τα σαββατοκύριακα πήγα με τα πετούμενα της Αερολέσχης μας και τους καλούς μου φίλους για θεραπεία στο Καταφύγιο Βρύζες στην Οίτη, που το έχουν ο Βασίλης the Bear και η σύντροφός του, η Μαρία, που και οι δύο ακούν με μανία Εν Λευκώ. Ο Βασίλης είναι πολιτικός μηχανικός, αλλά τα παράτησε και ανέβηκε στα 4.300 πόδια (το λέω έτσι γιατί το ελικοπτεράκι μας, ένα Robinson R44, έφτασε με δυσκολία εκεί, αφού μετέφερε τρεις ευτραφείς εφήβους που δε λένε να μεγαλώσουν). Αφού είδαμε το πανέμορφο δάσος, που είναι γεμάτο μανιτάρια που δεν μπορώ να ξεχωρίσω, αποφασίσαμε να κάνουμε air trekking ή να θαυμάσουμε την απίστευτη ομορφιά της Ελλάδας από ψηλά. Εκεί που πηγαίναμε σε ένα σημείο στο νότιο Πήλιο και σε ένα οροπέδιο, βλέπω ένα μικρό διάδρομο προσγείωσης γύρω στα 100 μ.
Τι είναι τούτο, ερωτώ. Πάμε να δούμε, απαντούν. Προσγειωνόμαστε για να ανακαλύψουμε ότι ήταν ένα εκπληκτικό μοντελοδρόμιο που είχε φτιάξει ο Γιώργος ο Τσιάμης, σε συνεργασία και με την έγκριση του Δήμου Λαύκου, ενός πανέμορφου χωριού του νότιου Πηλίου. Από το μοντελοδρόμιο βλέπεις τον Παγασητικό και το Τρίκερι και παθαίνεις πλάκα απ’ τη θέα. Ο Γιώργος μας είπε ότι οι ίδιος έχει και πετάει trike, και, όπως καταλαβαίνετε, είδε ο... γύφτος τη γενιά του κι αναγάλλιασε η καρδιά του! Το ένα έφερε τ’ άλλο, και γνωριστήκαμε με ωραίους ανθρώπους, σαν τον Γιώργο Μαρκετάκη και τον ιδιοκτήτη του φούρνου, που είναι αναγνώστης των 4Τ και πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου, και άλλους ωραίους ανθρώπους, και καλά νά ’ναι όλοι που κρατάνε τον Λαύκο (παλιά Γλαύκο, πιο παλιά ας βοηθήσουν οι αναγνώστες).
Δεν έχω τίποτα άλλο για τον τελευταίο μήνα του 2009, αλλά θα έχω τους μήνες που ακολουθούν. Για καθημερινή δόση, οι αναγνώστες παρακαλούνται να επισκεφθούν το costas-cavathas.blogspot.com_ Κ. Κ.
MUSIC GOES AUTO PILOT
Η δεκαετία που φεύγει δεν έχει να παρουσιάσει τρικυμιώδεις μουσικές φυσιογνωμίες, στιλιστικές επαναστάσεις ή συναρπαστικές κορυφώσεις. Δεν είναι τυχαίο: μείζον μουσικό γεγονός των ’00s υπήρξε η συρρίκνωση της δισκογραφίας μπροστά στην επέλαση του free downloading.
Το θέμα κρατιέται στην επικαιρότητα χρόνια τώρα, με διάφορες αφορμές. Πιο πρόσφατη ο φετινός νόμος Σαρκοζί για την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων, που προέβλεπε ιντερνετικό εξοστρακισμό για τους free downloader. Το μένος με το οποίο ο λαός του Διαδικτύου αντέδρασε ήταν αρκετό για την ανατροπή άρον άρον της διάταξης. Μπροστάρηδες «σοσιαλιστές» και λοιποί «προοδευτικοί» φορείς, ευρωβουλευτές και σταρ της ποπ, κόλακες εκ του ασφαλούς των αντανακλαστικών του πλήθους.
Σύμφωνα με την επικρατούσα κατά κράτος πλέον άποψη, ο οποιοσδήποτε, από τον Αυτοκράτορα του Διαστήματος μέχρι τον ταπεινό μεροκαματιάρη, δικαιούται αμοιβή για την εργασία του, όχι όμως και ο καλλιτέχνης. Γι’ αυτόν διατυπώνεται η απαίτηση να εφαρμόζει τις αρχές της... κοινοκτημοσύνης σε μια κοινωνία τούρμπο καπιταλισμού, εν ονόματι της... ελεύθερης διακίνησης ιδεών στο Διαδίκτυο!
Ωστόσο, η μουσική δεν είναι «ιδέα» όπως εκείνες που «διακινούνται» σε ένα forum. Πέραν της πολιτιστικής, διαθέτει πολλαπλή χρηστική αξία, από την επένδυση των συναισθημάτων του ακροατή μέχρι την καταλυτική παρουσία της σε σχεδόν κάθε επαγγελματική δραστηριότητα. Για την παραγωγή της εργάζονται άνθρωποι που ζουν από αυτήν.
Καλλιεργείται, λοιπόν, εδώ μια νοηματική σύγχυση, που μας κάνει να υποπτευόμαστε ότι απώτερος σκοπός κάποιων είναι η εξάλειψη από προσώπου Γης του είδους «επαγγελματίας καλλιτέχνης».
Στο μέλλον η μουσική θα διατίθεται «ελεύθερα», σαν φυσικό αγαθό, σαν το νερό της πηγής ή τον ατμοσφαιρικό αέρα. Πώς θα προκύπτει; Πολύ απλό: δε θα προκύπτει. Το μοντέλο της Muzak θα επικρατήσει παντού, κοπτοραπτική νοτών με συνοπτικές διαδικασίες από αυτόματους πιλότους-συνθέτες.
Στήστε αυτί, και θα το ακούσετε να συμβαίνει.
Σωκράτης Παπαχατζής
[email protected]
Αντιλογισμοί
• Δείτε πώς η Ελληνίτσα (δάνειο από τον Μποστ) παρασύρεται απ’ τις σειρήνες. Η ΕΕ προωθεί σχέδιο ώστε η Τουρκία να συμμετέχει στη δύναμη της Frontex, που ελέγχει τη ροή λαθρομεταναστών στην... Ελλάδα! Exquisite, my dear Watson!
• Σύμφωνα με έρευνα της Διεθνούς Διαφάνειας, η Ελληνίτσα κατρακύλησε από τη 57η στην 71η θέση στον Παγκόσμιο Δείκτη Αντίληψης της Διαφθοράς. Πρόταση: η Ελληνίτσα να αρχίσει εδώ και τώρα εξαγωγές Διαφθοράς! Το λιμάνι του Πειραιά είναι η τέλεια πύλη εξόδου για το προϊόν.
• Ένα ολόκληρο άρθρο θα αφιερώσω στο επόμενο τεύχος (γιαραμπή θέλοντος), καθώς και σημειώσεις στο Πρώτο ΘΕΜΑ και στο blog μου. Παραγωγή και εξαγωγή διαφθοράς. Στις δημόσιες υπηρεσίες, στο Ελληνικό, στον Ελαιώνα, στα δάση, στους ΧΥΤΑ, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η Ελληνίτσα είναι γεμάτη από παραγωγικές μονάδες!
• Πάλι έμεινα πίσω. Εκτός από το Τίποτα με κυνηγάνε και τα δικαστήρια για να πληρώσω τα λεφτά που έφαγαν οι διακεκριμένοι λωποδύτες. Αφήστε που ψάχνω για δουλειά, μιας και πληρώνω την εταιρεία μου για τα ποσά που υπεξαίρεσαν. Μήπως έχετε κάποια πρόταση; Οι απαιτήσεις μου δεν είναι υπερβολικές.
• Μου το είπαν, και δεν το πίστευα! Τα Keaton συγκεκριμένης τράπεζας δε θέλουν να με δουν ούτε «ζωγραφιστό» και δεν εγκρίνουν δάνεια στην εταιρεία, παρ’ όλο ότι είναι μία απ’ τις πιο εύρωστες οικονομικά εκδοτικές. Καλέ συ με την Πόρσε... Φαίνεται το μισοφόρι σου.
• Ξέρετε ποιος θεωρείται από συγκεκριμένη τράπεζα ως ο δεύτερος μεγαλύτερος... κακοποιός στην Ελλάδα, μετά τους Παλαιοκώστα και Ριζάι; Ο... γράφων!
• Αλκέτ Ριζάι; Σε πόσο καιρό λέτε ότι «θα την κάνει»; Να ένα ωραίο παιχνίδι...
• Μια πρόταση - που δε θα σας βγει σε κακό. Κάντε ό,τι κάνω. Επιστρέψτε τις πιστωτικές. Πλάκα θα έχει.
• Είναι όλες (οι Τράπεζες) ίδιες; Όσο και να ακούγεται τρελό, όχι. Τουλάχιστον για μένα. Μία, για παράδειγμα, χρίζει νέα πτέρυγα σε νοσοκομείο. ¶λλη σπουδάζει παιδιά. Μια τρίτη χορηγεί ταξίδια στα άστρα.
• Δεν περίμενα ότι θα έλθει μια ημέρα που θα δω τόσο σικ και suave πολιτικούς. Κάτι μου λέει ότι το νέο ΠΑΣΟΚ είναι η μετεξέλιξη της πάλαι ποτέ «καλής αθηναϊκής κοινωνίας» σε έκδοση Polo Ralph Lauren, Prada, Gucci, Manolo Blahnik. Η μετάβαση στη Νέα Τάξη απαιτεί οι αρχιερείς, εκτός από fit, να διαθέτουν και ανάλογο dress code...
• Το οποίο μπορείτε να δείτε στις lifestyle (κωλο)φυλλάδες και στις εβδομαδιαίες εφημερίδες που κάνουν την τρίχα τριχιά.
• Πόσο άσχετος και αγράμματος μπορεί να είναι ένας παρουσιαστής της ιδιωτικής τηλεόρασης; Δείτε τα πρωινάδικα και θα κόψετε τις... φλέβες σας.
Μεσημέρι, Κολωνάκι, καφέ στην πλατεία. Είναι αποκλεισμένο περιμετρικά, μπράβοι σε σχήμα Π, περαστικοί κοιτάζουν περίεργοι το θέαμα. Στη μέση αυτός, μαύρο κοστούμι, μαύρο πουκάμισο, όρθιος, μιλάει στο κινητό.
Πίσω του άλλος μπράβος, κρατάει στα χέρια ευλαβικά το πούρο. Γυρνάει, τραβάει μια ρουφηξιά, συνεχίζει, ο κολαούζος το κρατάει, περιμένει την επόμενη ρουφηξιά. Μπράβος πούρου, επαγγέλματα του μέλλοντος. Φθινοπωρινό μεσημέρι στο κέντρο της πόλης, η δημόσια επίδειξη της αήττητης ηλιθιότητας.
Είναι πλούσιος. Έχει πολλά λεφτά, από πού απροσδιόριστο. Οι πλούσιοι αυτής της χώρας δεν κάνουν, έχουν. Κάτι γενικώς, καράβια, προμήθειες, λαθρεμπόριο πετρελαίου, πλαστά τιμολόγια, ποδοσφαιρικές ομάδες-πλυντήρια, αγοραπωλησίες παικτών, εικονικά συμβόλαια, πουλούν φάρμακα στα νοσοκομεία στην τριπλάσια τιμή, εισαγωγή από την Κύπρο, εκμεταλλεύονται εμπορικά ακίνητα της εκκλησίας, καταπατούν δημόσιες εκτάσεις, χτίζουν στη Μύκονο συγκρότημα κατοικιών με συνέταιρο γνωστό πολιτικό, αλλαγές συντελεστή δόμησης μόνο για την περίπτωσή τους, έχουν αναλάβει τη διαφημιστική καμπάνια υπουργείων, διαχειρίζονται τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων, πουλούν τηλεοπτικά κανάλια που τους χαρίζει το κράτος, αύξηση κεφαλαίου, τραπεζική εγγύηση, δάνεια, offshore εταιρείες, κωδικοί, μπράβοι. Πούρα. Χοντρός σβέρκος.
Οι περαστικοί απολαμβάνουν το θέαμα. Κουνούν το κεφάλι ειρωνικά. Με λίγη ζήλια. Το θέμα είναι τα λεφτά, αυτό μου είπε κι ο μπαμπάς, Τζούλια. Μια χώρα που δεν παράγει τίποτα, και έχει τόσο πολλούς πλούσιους. Δε δημιουργούν, αλλά έχουν διασυνδέσεις. Σωστοί άνθρωποι στις σωστές θέσεις. Βιτρίνες. Ταμίες. Μεταφορά χρήματος, όχι δημιουργία πλούτου. Δε βγάζουν χρήματα, υπεξαιρούν.
Οι πλούσιοι ξέρουν πολύ καλά από πού προέρχονται τα χρήματά τους. Τα αντιμετωπίζουν και οι ίδιοι ως προϊόν εγκλήματος. Τα τρώνε γρήγορα και επιδεικτικά. Όπως οι γκάνγκστερ. Σε ολόκληρο τον κόσμο μόνο δύο άρχουσες τάξεις έχουν υιοθετήσει ως τρόπο ζωής το lifestyle της κολομβιανής μαφίας. Οι Ρώσοι ολιγαρχικοί και οι Έλληνες πλούσιοι. Θηριώδη τζιπ στα στενά δρομάκια, παρκαρισμένες Πόρσε στα κλαμπ, αστυνομική προστασία, γουόκι τόκι, μπράβοι, ημίγυμνες ξανθιές, χοντροί σβέρκοι. ΚΔ ΟΑ. Κτηνώδης Δύναμη Ογκώδης ¶γνοια. Στον υπόλοιπο κόσμο οι πραγματικοί πλούσιοι μοιάζουν με φοιτητές στα Εξάρχεια. Σνίκερ, φούτερ και κουκούλες. Ανακάλυψαν ένα τσιπάκι, έστησαν τη Microsoft, την Apple, έφτιαξαν ένα πρόγραμμα, φαντάστηκαν μια κοινότητα, το FaceBook, βάζουν την εταιρεία τους στο χρηματιστήριο έναντι 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων φορώντας τζιν, στο υπόγειο γκαράζ παίζουν ακόμη Nirvana με τις φοιτητικές κιθάρες τους.
Εδώ δεν υπάρχουν κιθάρες. Ούτε πανεπιστήμια. Ελληνικός ληστρικός μικροκαπιταλισμός, κλοπιμαία. Ξαπλώστρες 3.000 ευρώ στην παραλία, ο ένας δίπλα στον άλλον. Πάνω στον άλλον. Όλοι μαζί. Δε θέλουν να κρυφτούν, θέλουν να φανούν. Ποιος έχει το πιο μεγάλο σπίτι, το πιο μεγάλο κότερο. Αγωνιούν για μια φωτογραφία τους σε φτηνές, κίτρινες φυλλάδες, που λερώνεσαι, άμα τις ξεφυλλίσεις. Αγοράζουν παρέα, δημοσιότητα, σεξ. Σταρ, μις, θεές, απόλυτες, υπέρλαμπρες, δίμετρες. Ξανθιές με μαύρη ρίζα. Από τη μαζική παραγωγή των καλλιστείων. Μία, δύο γυμνές φωτογραφίες και μετά στον αγώνα. Στο ανελέητο κυνήγι στη σκληρή ζούγκλα της ζωής. Η ανεργία στις νεαρές γυναίκες μέχρι τα 30 φτάνει στο 40%. Πιράνχας κόβουν βόλτες, από φωτογράφιση σε κότερα, από πασαρέλα σε επισκέψεις κατ’ οίκον. Το ίδιο, παμπάλαιο συγκινητικό όνειρο. Μια μέρα ο πελάτης θα ερωτευτεί και θα την κάνει κυρία. Ένας γάμος τώρα, πριν νά ’ναι αργά. Τα χρόνια περνούν γρήγορα, νέο εμπόρευμα βγαίνει στην αγορά κάθε σεζόν.
Τα πούρα διαλέγουν. Επιλέγουν την επόμενη trophy wife. Επιλέγουν και επιλέγονται. Ε9 κυκλοφορούν σε φωτοτυπίες, αγοραπωλησίες, ντιλ κλείνονται. Τα κοσμικά περιοδικά γράφουν για πανέμορφα μοντέλα που φωτογραφίζονται σε ακριβά μαγαζιά με νεαρούς ζεν πρεμιέ της αθηναϊκής νύχτας. Εννοούν escort, συναντούν γιους πλουσίων, με την ελπίδα να «κατακτηθούν». Νέες ιδιότητες της κοσμικής ζωής. Κληρονόμοι. Γιοι εισηγμένων. Πολύφερνοι γαμπροί με πολλές κατακτήσεις. Οι βίζιτες της πρώτης σελίδας.
Ο πλανήτης μπαίνει στον τρίτο χρόνο της οικονομικής κρίσης. Ο δύσκολος χειμώνας. Οι ελληνικές πολιτικές εφημερίδες, αυτιστικές πάντα, στο πιο βαθύ τούνελ της κρίσης, εισάγουν στην ύλη τους κοσμικά ένθετα. Χρώματα πολύχρωμα, γυαλιστερές φωτογραφίες. Δες το 16χρονο ζάπλουτο ξέκωλο πώς διασκεδάζει στα μπουζούκια. Ζηλεύεις; Δες το νεαρό πάμπλουτο κληρονόμο αγκαλιά με τη θεά, την προκλητική Miss Young. Θα κάνουν προγαμιαίο συμβόλαιο; Η Ελένη ρίχνει με νάζι το τιραντάκι να φανεί η ρόγα, πέφτει η τηλεθέαση. 5.000 άτομα στο γάμο, τραγούδησε ο Ρέμος, εσύ δεν ήσουν εκεί; Εσένα ο μπαμπάς σου δεν έκανε λαθρεμπόριο πετρελαίου; Η μαμά σου δεν ήταν συμβολαιογράφος στα μεγάλα ντιλ ακίνητης περιουσίας; Δεν ξέρεις ούτε ένα Γενικό Γραμματέα υπουργείου, έναν ταμία κόμματος, έστω; Τι άτυχος που ήσουν. Όλα διορθώνονται, όμως, άρχισε τώρα, κάνε κοιλιακούς, κάνε προσθετικές στήθους, κάνε κάτι. Αν δεν είσαι αγοραστής, γίνε τουλάχιστον εμπόρευμα.
Η Ελλάδα, αδιόριστη πτυχιούχος, κλείνει τα μάτια, πέφτει στο κρεβάτι για μια μονιμοποίηση στο Δημόσιο, υπέρβαρη, πηδάει απ’ το μπαλκόνι. Γυρνάει το ρολόι μία ώρα πίσω μεσάνυχτα Κυριακής, ετοιμάζεται για τον πιο βαρύ χειμώνα. Μπερδεμένη, πεινασμένη, εν πλήρει συγχύσει, δηλώνει αθώα. Ήταν ωραίο το έργο, εύκολο, χωρίς κόπο, θεαματικό σαν μεταμεσονύχτια κολομβιανή σαπουνόπερα του Alpha με βαρόνους κοκαΐνης, μπράβους και μικρά κοριτσάκια που πάνε στον πλαστικό χειρούργο με παιδιάστικη αφέλεια για να πιάσουν την καλή, να τις διαλέξει ο αρχηγός της συμμορίας. Κρατάει 45 λεπτά. Μετά ακολουθεί τελεμάρκετινγκ. Κατσαρόλες, στρώματα και όργανα γυμναστικής, 29,99 ευρώ σε 6 δόσεις.
Κύριε Πρωθυπουργέ!
Στα 50 χρόνια που δημοσιογραφώ και στα 40 που εκδίδω μάλλον επιτυχημένα περιοδικά, δεν είχα την τιμή να διορισθώ σύμβουλος Πρωθυπουργού, υπουργού, Γ.Γ. ή άλλου σωτήρα της εξουσίας. Αυτό σημαίνει πως δεν αμείφθηκα με κρατικά χρήματα, δε χρησιμοποίησα κρατική κούρσα, δεν ταξίδεψα στη Νότια Μπαμπουτζία ως μέλος κλιμακίου μελέτης της ζωής και των συνηθειών του μπαμπουτζιανού κάπρου, ούτε διετέλεσα μέλος thinktank που προτείνει Σχέδια Ανάν, ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς στα Βαλκάνια και πολιτιστικούς στο Ιράκ. Επίσης, δε διέθετα ή διαθέτω αμπελώνες στην Τζια, ιδιωτικό χώρο πλατσουρίσματος στην Εκάλη και διαμέρισμα στο Κολωνάκι δίπλα στο Μάγο Δρακουμέλ.
Το γεγονός ότι επί 50 ολόκληρα χρόνια καμία κυβέρνηση δεν είδε, κατάλαβε, αναγνώρισε τη δουλειά και την προσφορά μου στον τομέα της Οδικής Ασφάλειας (σνιφ) κάνει την απόρριψη ακόμα πιο επώδυνη (σνιφ-sniff, ελληνο-αγγλικός κλαυθμός για καλύτερη κατανόηση). Η αιτία που δεν έγινα σύμβουλος είναι απλή: οι υπουργοί της Δεξιάς έλεγαν ότι είμαι ΠΑΣΟΚ, οι μπαρμπούντος του πρώιμου ΠΑΣΟΚ(*) και της Αλλαγής ότι είμαι Δεξιός. Εκείνοι των «ακόμα καλύτερων ημερών» ότι είμαι πουλέν του Μάνου, οι εκσυγχρονιστές του Σαμαρά και οι της Νέας Διακυβέρνησης ότι ανήκω στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά.
Επειδή διαπιστώνω ότι είμαι αόρατος και στην κυβέρνηση που άλλαξε την Αλλαγή, λαβαίνω την τιμή να απευθύνω σε σας, που διακρίνεστε για την ευθυκρισία σας, το αίτημα, το οποίο ελπίζω θα ικανοποιήσετε.
Ποιο είναι; Κανένα άλλο από μία θέση συμβούλου με αμοιβή 6.000-12.000 ευρώ το μήνα, για να μπορέσω να προβάλλω το έργο μου στον τομέα της Οδικής Ασφάλειας, όπως έκαναν ο μικρός Νίνης και η Έλλη Κοκκίνου (που έκαναν τη σχετική καμπάνια επί υπουργού Χατζηδάκη της Νέας Διακυβέρνησης). Αυτό, κυριολεκτικά, με τσάκισε. Το κακό είναι ότι δεν έχω (όπως η κ. Δραγώνα) τελειώσει το Κολλέγιο Deree, που λειτουργούσε στην αμερικανική βάση του Ελληνικού όταν ο μακαρίτης ο πατέρας σας την έδιωξε, καθώς έφευγε μόνη της. Διότι, αν είχα τελειώσει το Deree, το ΔΙΚΑΤΣΑ, θα μπορούσε, με διασταλτική ερμηνεία, να αναγνωρίσει το πτυχίο που είχα πάρει (διά αλληλογραφίας) από το University of Hillbilly, που λειτουργούσε όταν στον αμερικανικό σταθμό έκανε εκπομπές ο Wolfman Jack. Όπως διάβασα στο ιστολόγιο politis.gr, πρόκειται για «νομιμοποιημένη κομπίνα», αφού η διασταλτική ερμηνεία χρησιμοποιήθηκε για να εκλεγεί καθηγήτρια και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, χωρίς να διαθέτει βασικό τίτλο σπουδών!
Ακόμα, και παρά το γεγονός ότι ο μακαρίτης ο πατέρας μου ήταν δικηγόρος, δεν ακολούθησα την οικογενειακή παράδοση. Αν είχα, θα προσομοίαζα στη σύμβουλό σας, Σιούτη, που, εκτός ότι μοιάζει με τον Τζον Λένον, ήταν δικηγόρος του Herr Christoforakos και μιας σειράς ευλογημένων (made) επιχειρηματιών της Ψαρούς και του Parasite beach.
Το αίτημά μου είναι να πολεμήσετε τα γραφειοκρατικά εμπόδια που σας εμποδίζουν να με κάνετε σύμβουλο ή και καθηγητή Πανεπιστημίου, μιας και έχετε περάσει (σε αντίθεση με το «θητεύσει») από το υπουργείο Παιδείας, opou kai mathate na skeptesthe irlandika, είμαι βέβαιος ότι θα ικανοποιηθεί. Όπως διάβασα σε ιστολόγιο που αναπαράγει δημοσίευμα της εφημερίδας Το ΒΗΜΑ «Παραιτηθείτε, κ. Πρόεδρε», είχατε ανέκαθεν σε εκτίμηση την κ. Θάλεια, όπως και άλλους διαπρεπείς Ιρλανδούς διανοούμενους (Δρούτσας, Ρεπούση, Λιάκος, Ρόντος) και ΜΚΠ (Μη Κυβερνητικές Προσωπικότητες). Γιατί, λοιπόν, να μην έχετε κι εμένα; Σας διαβεβαιώ πως και εγώ πιστεύω ότι οι Παλαιστίνιοι (και λιγότερο οι Έλληνες στη Σμύρνη) συνωστίζονταν στη Λωρίδα της Γάζας και συμφωνώ που απείχατε από τη σχετική ψηφοφορία στον ΟΗΕ.
Επειδή δεν έτυχε να συναντηθούμε στην Πάρο (εσείς με τη θάλασσα, εγώ με τον αέρα), και, κατά τα φαινόμενα, ούτε πρόκειται, σας παρακαλώ, ικετεύω γονατιστός, φιλάω το παγκοσμιοποιημένο σας χέρι, ανάβω κερί στην Παναγία Σουμελά...
Δώστε μου μία θέση συμβούλου. Πενήντα χρόνια περιμένω τη στιγμή, ελπίζοντας πως θα αλλάξω πριν βουλιάξω.
Με τιμή,
Κώστας Δ. Καββαθάς
Δημοσιογράφος-Εκδότης από το 1897
Ερασιτέχνης Καθηγητής Εντομολογίας, διά βίου μάθησης, προστασίας της πολικής αρκούδας και του ελληνικού ποιμενικού σκύλου
Jurassic University of Gondwana
(*)πρώιμο ΠΑΣΟΚ: Ιουρασική περίοδος, κάπου 490 εκατ. χρόνια π.Χ.